ANKAIV
Uzun satılar zaferim değil kaybedişim aslında, İşitmiyorum artık gürültülü boşluğunuzu Gelmeyecek ümitler ve yalanlarla. Farklılıklarımızda aradınız kusurlarımı Oyuncaklarımdan ceset yapıp, Yaşardım neydim neysem. Yıkılma diye ağlaşan tilkilerim Karanlıkta boğulurken.. Ölüm kimimizin zaferi kimimizin sebebiydi. Renklerim tuvallerde boğuluyor ise, Başlangıç ve bitiş bu kadar yakındı işte. Bu yüzden eskimiştik hayata inanmış, Çığ gibi düşmüş, gözleri yaşlanmış . Gece,ruh ve sizler Bugün yine suçluymuş. Sebepsizce gülen; Güneş ve bizlermişiz... Bir duyguyu daha sizin için yıktım. Gözleriniz aramasın eski beni İşte puslu bir son bekler benliğimi Yine anlayamazsınız. Çünkü hiçbir zaman olmadım. Gidiyorum can’ım sizde kalsın Arkamdan kapıyı kapatın, Tekrar gelmeyeceğim çünkü. Üç. İki. Bir. Perde.