Katran Mavisi

Bir dine bakıyorum, Bebekler kirlidir deyip vaftiz ettiler, Bir diğerine bakıyorum, Onlar, cennetten geldi dediler. Ama onlar pamuk tenli değil miydi? Gökyüzünün emaneti değil miydi? Neden öldüler o zaman, Neden onlara el sürdüler? O kokuyu içlerine çeke çeke dokundular. Öyle değil mi anneciğim? Bebekler neden ölüyor... Bebekler ölmesin. Aylan bebek ve mavi gözlü Leyla için..

 2021'de En Çok Dinlediğim Şarkılar Kill The Pain, Accept Bile Bile Yandım, Ahmak Rahatsız Vals, Son Feci Bisiklet Dağ, Can Bonomo Aşktı Bu, Redd Natural, Imagine Dragons Sorma, Aydilge Forsa, Mor ve Ötesi Astral Body, Freedom Candlemaker Suç, Aspova-Şanışer Shape of My Heart, Sting Utanmazsan Unutmam, Adamlar Dal, Adamlar Hepinize El Salladım, Adamlar Şakacı Birisin Sen, Adamlar Her Akşam Votka Rakı Şarap, Mary Jane Yalnızlığın Çaresini Bulmuşlar, Gripin Ölsem, Sena Şener Esen, Yüzyüzeyken Konuşuruz Bambaşka, Madrigal Makyaj, Model Nothing Breaks Like a Heart, Miley Cyrus Ruhun Sarışın, Teoman Ardından, Sefo Rüyamda Buluttum, Can Bonomo-Demet Evgar Bahar, Candan Erçetin Elmas, Keişan Ses Etme, Athena Back To Black, Amy Winehouse 7/11, Beyonce Tövbe, Mary Jane Evleniyormuşsun Bugün, Bağzıları https://open.spotify.com/playlist/6eq63ZkUbEKMWeRHenm5Vx?si=74896721f4e64a56

Her gece yeni bir gün dedik, Çıkmaz bir sokak sandık birbirimizi. Acaba böyle mi olmak zorunda? Daha yeni büyüyorduk oysaki Tükettik mi duyguları. İkimiz de kırdık kalpleri, Sanki en çok da kendimizi Hikaye bitti mi dersin? Ne kadar da zorlaşıyor halbuki Tükettik mi mutluluğu. Halimiz aynaya bakılmayacak gibi, Yoksa tanımayayız birbirimizi Bir çaresi olmak zorunda. Biz hayata ne yaptık seninle? Tükettik mi umutlarını.

Bir meyhaneyi daha kapattık birlikte. Kaldırdık tüm gece kadehimizi birbirimize. Dinledik plaktan bir şarkı. Elbisem rüzgara karşı koymak istiyor. Ama gömleğinin yakasında yerini çoktan almış gibi. Gözlerin kısık ama mutlu, Ruhun bugün senden yana sanki. Ne çok sarhoşuz ne de çok kendimizdeyiz. Kimseler kalmadı yanımızda. Bu taşlı yokuşu zor yürüyeceğiz sanki. Şimdi çevirsek bir taksi, Kendimizi bilmediğimiz bir yere götürtsek; Sokak kedilerine baksak, Gece balıkçısını izlesek. Sabaha kadar unutsak geçmişi.

 Tanrı hepimize kaldırabileceğimiz kadar acı veriyor. Buna inanıyorum ama çok acı çekiyorum. Küçük bir çocuk istediği  şeyi elde edemediğinde nasıl ağlayası varsa benim de ondan farkım yok. Büyümem lazım. Hayatın kısa ve acımasız olduğunu; benden daima üstün olduğunu kabullenmem lazım. O bana ne kadar acımasızsa benim kendime o kadar iyi bakmam gerekiyor. Yoksa kendimi kendim öldürüyorum.  Tanrım buradan sana seslenmek zorundayım.  Daha fazla acıyı kaldıramıyorum. Ya beni büyüt ya da kendi sonum olayım. 

Gözlerin yine edasızca, Otobandan geçen araçları izliyor. Kulağından düşmek üzere olan kulaklık ruhunun fermanını yayınlıyor. Düşüncelerde boğuluyorsun, biliyorum. Çünkü seni senden daha iyi anlıyorum. Otobüsün cam kenarı kadar uzağım sana, Teninin tuzlu su kokusunu duyacak; Boynundaki benleri sayabilecek kadar  Yakınım aynı zaman da.

Usulca tozlanmış ve parmak izleri her yanı kaplamış aynaya yaklaştı, İyice zayıflamış kolları güçsüzce yere doğru çekiliyordu. Rimeli akmış, gözlerinin altında yer edinmişti. Parmaklarının arasında düşecekmiş gibi duran sigaradan bir kül parçasına bacağına sürterek yere düştü.

Bir vapura binmek istiyorum  Yanımdaki yaşlı adam gazetesini okusun İlerideki simitçi soğuk simitlerini satmaya çalışsın; Bir vapura binmek istiyorum Martılar geminin çevresinde cirit atsın Denize bakan çocuk annesinin verdiği ekmek parçasını martılara atsın. Bir vapura binmek istiyorum  Arkamda oturan yaşlı kadın örgüsünü örsün; İki liseli sessizce gülüşsün. Bir vapura binmek istiyorum  Yanımda sen olsun.

Hiç içimden gelmedi, yine de günaydın dedim. Yüzüm cevap beklemez gibi görünüyordu ama ruhum boş bir günaydına razıydı. Sanırım görmediniz, cevap gelmedi. Kim bilir, Belki görünmezdim; belki de boyası atılmamış bir duvardım gözünüzde. Ama ölü değildim. Ben daha ölmemiştim.       katranmavisi 

Çocukluğumun yanağını sessizce okşadım,  konuşmamıza gerek yoktu Biz birbirimizi her zaman çok iyi anlardık onunla. Konuşmamak bizim en büyük kahkahamız, gözlerimizin içindeki hafif buğu yaşamanın özeti olurdu. Uykusu vardı biliyordum. Ufak bir ninni söyledim ve rüzgarın serinliğinde onu güzelce uyuttum. Sırtı bana dönüktü, düzenli nefes alıyordu. Örtüyü yavaşça üzerine örttüm.