uyudu ve yaşadı
Çocukluğumun yanağını sessizce okşadım, konuşmamıza gerek yoktu Biz birbirimizi her zaman çok iyi anlardık onunla. Konuşmamak bizim en büyük kahkahamız, gözlerimizin içindeki hafif buğu yaşamanın özeti olurdu. Uykusu vardı biliyordum. Ufak bir ninni söyledim ve rüzgarın serinliğinde onu güzelce uyuttum. Sırtı bana dönüktü, düzenli nefes alıyordu. Örtüyü yavaşça üzerine örttüm.