Katran Mavisi

 Acı dolu suratları izlemek, keyif mi veriyordu? yanındaki sıcak kanepeye oturmak isteyenleri kabul etmiyor; uyumalarına da izin vermiyordu. neden?  biz artık geceleri masallarımızı okuyup uyuyamaz mıyız?

Bu hayatta en çok anneme kızdım ve bu hayatta beni en çok annem affetti . Canımı en çok annem yaktı ve bu hayatta bir tek ona küsemedim. 18.06.20

Tüm ölümler bir hastalık üzerine kuruluydu, Ölüm ne zenginliğine, ne dinine, ne günahlara bakıyordu. O sadece hastalığına ulaşan bir boşluktu. İntihar bir ölüm değil miydi o zaman ? Evet ölümdü. Hatta en acılısından. Ruh hastalanıp, yataklara düşüyordu. Yaşlanıp, bir mezara bürünüyordu..

Bugün annem öldü. Belki de dün, bilmiyorum. Bakımevinden bir telgraf aldım: "Anneniz öldü. Cenazesi yarın kaldırılacak.                                                         Saygılar." Bundan pek bir şey anlaşılmıyor. Belki dün ölmüştür.                                                      - Meursault, bir yabancıydı. Mümkün dünyaya, çevresindeki insanlara, takvim yapraklarına ve en önemlisi kendine... Ona göre hayat, yaşanma zahmetine değmeyen bir şeydi. Yeni bir hayata hazır olduğunu düşündüğü annesin ölümünde tepkisiz kalması, ağlamaması mıydı onu yabancı yapan? İnsan, dünya üzerindeki canlılara göre kısa ömürlü, fiziki koşullara elverişsiz varlıktır. Onu diğer canlılardan farklı kılan yaşam üzerindeki ...

Uzun satılar zaferim değil kaybedişim aslında, İşitmiyorum artık gürültülü boşluğunuzu Gelmeyecek ümitler ve yalanlarla. Farklılıklarımızda aradınız kusurlarımı Oyuncaklarımdan ceset yapıp, Yaşardım neydim neysem. Yıkılma diye ağlaşan tilkilerim  Karanlıkta boğulurken.. Ölüm kimimizin zaferi kimimizin sebebiydi. Renklerim tuvallerde boğuluyor ise, Başlangıç ve bitiş bu kadar yakındı işte. Bu yüzden eskimiştik hayata inanmış, Çığ gibi düşmüş, gözleri yaşlanmış . Gece,ruh ve sizler Bugün yine suçluymuş. Sebepsizce gülen; Güneş ve bizlermişiz... Bir duyguyu daha sizin için yıktım. Gözleriniz aramasın eski beni İşte puslu bir son bekler benliğimi Yine anlayamazsınız. Çünkü hiçbir zaman olmadım. Gidiyorum can’ım sizde kalsın Arkamdan kapıyı kapatın, Tekrar gelmeyeceğim çünkü. Üç. İki. Bir. Perde.

Şuan bu yazıyı kimler okuyor? Ya da biri okuyor mu ? Bilmiyorum. Açıkçası çok umursadığımı da söyleyemem. Burayı bir şekilde keşfeden biri varsa...Hoşgeldin. Yeniden. "Herkes yazar olmak ister fakat kimse yazıyor olmak istemez." Kelimelerin sarılışı şerefine..