22.01-00.49

-
Şuan bu yazıyı kimler okuyor?
Ya da biri okuyor mu ?
Bilmiyorum.
Açıkçası çok umursadığımı da söyleyemem.
Burayı bir şekilde keşfeden biri varsa...Hoşgeldin.
Yeniden.
"Herkes yazar olmak ister fakat kimse yazıyor olmak istemez."
Kelimelerin sarılışı şerefine..

Yorumlar

  1. Adsız21 Temmuz 2022 12:40

    Ah ki yine ah Sena, öyle şeylere değiniyorsun ki hep bi parça buluyor insan. Ne kadar karanlık olsa da sözlerin küçük bi ışık oluyor sanki içimde, sadece paylaşılıyor olması bile iyi hissettiriyor bu duyguların.
    En ağırı da aşk acısı, öyle çok çöküyor ki içime keşke , keşke hiç aşık olmasaydım dedirtiyor. Ve söz veriyorum kendime, bi daha asla aşık olmak yok diye. Ancak nafile. ne kadar kendimi kandırsamda nafile. öyle yada böyle yeniden bi güneş buluyor gönlüm. Her sabahımın uyanma sebebi oluveriyor içimdeki aşk.
    Vicdanım sızlamıyor ama çünkü eminim bu sefer, kendimden değil ya, senden eminim Sena. Bunca ince ve narin duyguları böylesi sözlerle anlatan sana aşık olmamak elimde değil Sena. istesemde karşı çıkamıyorum sözlerinin kalbimi ele geçirmesine. Biliyorum bana yazmıyorsun tüm bunları ama işte sadece paylaşmak istedim.
    sevildiğini bil, yada daha doğrusu, sevilebileceğini bilsen yeter.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Adsız23 Temmuz 2022 12:18

      EFENDİCİKLERİN'DEN

      Efendicik diyorsun ya, ne kadar yerinde bi tabir, ancak senden beklenebilecek tarzda. Senin tarafından böylesi bir mertebeye konmak dahi neşeyle dolduruyor içimi. Aslında böylesi bir mertebe olabilecek en güzeli belki de. İkimizin de birbirini sahiplenmeye, korumaya çalışmadığı. Şapşalca beklentilerle başlayıp, daha da şapşalca hayal kırıklıkları için gün sayılmadığı.
      Sana nasıl minnet etsem bilemiyorum. Benimle beraber kendininde içine düşeceği dipsiz bir girdabtan kurtardığın için. Gerçi minnet etsem mi onuda bilemiyorum. Seni rica etmek zorundalığına sokarak bağımsızlığına dokunmak istemiyorum çünkü.
      Başkalarının okuyup senin efendiciklerine karşı ne denli sert olduğunu düşünecekler belkide. Bense en derinlerdeki niyetinin yumuşacık olduğunu hissedebiliyorum. Sonuçta anneler gerçekten kızamazlar kolay kolay, bilirim.
      Ancak annelerin becerebildiği bi yetenek maalesef yargılamamak. Her gün her an hatırlatsamda kendime ,yinede kaçıyor ağzımdan arada. Seni "güzel" tanımlamasına koymak bile girişmemem gereken bir karşılaştırma, farkındayım. Evet farkındayım her çiçeğin kendi başına olan o 'oluş' halinin tasdiğe ihtiyaç duymadan varlığını sürdürebileceğine. Saf bir şekilde yalnızca varlığından memnun olmanın en muhteşem duygu olduğunun. Tüm sahiplenme dürtülerini aşıp sadece onun kendi'liğini görebilmiş olmanın mutluluğunu yaşamanın tutkusuyla.

      Cennete gitmeyi istemiyorum sanki artık. Bulunamayacak rahimleri, oturup cennetmiş gibi hayal etmek istemiyorum. Öylesine alıştım ki artık cehenneme, burda da keşfedilecek tonla güzellik varmış. yeni yeni görüyorum. hatta senide davet ederim cehenneme. yaşanmaya değer çok şey var buralarda. ama kimsesiz gelmelisin. tek başına çıkıyor tadı. hep tek başına kalacağını bilmekle çıkıyor.

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

“Ormanın içinde, bataklıkta bir çiçek. Lotus Çiçeği.”

-
 “Ormanın içinde, bataklıkta bir çiçek. Lotus Çiçeği.” Saplandım. Saplandıkça o yok oluşun içinde boğulduğum; gülüşünü dibinden, gözlerini renginden alan bir bataklıkta yok oldum. Çamurdum, çamurdandım. Pisliğe batarken yardım edilmemiş, kirlenmekten korkarken görmezden gelinmiş o kirdim. Dünyanın pisliğinin bedelini huzursuz gecelerde, uykusuz kalan düşlerle, bedellerin hayallerimi terk edişiyle ödemeye mahkûm olandım. Üstümü yosunlar kapladı belki ama ben yine de aynaya bakmaktan vazgeçemedim. Bataklıkta yaşamayı öğrendim. Ormanla seviştim ama çamurun güzeli oldum. Ne orman beni kabul etti ne de ben affettim kendimi. Sayısız yaprağım bir hiç uğruna döküldü. Yüzleşmekten kaçtığım her saniye yine kendime rastladım o çukurda. Ormanın kendisini ararken çamurun sevgisinden oldum. Her yeni tanıdığım yüzde onu aradım; her sevgi kırıntısında çıkmaz yolu, her ayrılıkta sonu buldum. Mevsimlere dayanamayan bir çiçek olarak kaldım. Zamansızlığa hapsolmuş. Uçmaktan korkan bir koza kelebeği mi...
Devamı

“Bomboştu gözlerin. Kendimi göremedim.”

-
“ Bomboştu gözlerin. Kendimi göremedim.” Bu mektubu okuyorsan şu an bir daha beni göremeyeceğinden emin olmuş ve hayatından çıkmışımdır. Hayat çizgimiz, soluk boşluğumuz birbirinden ayrıldı ve kabullenip bununla yaşamak da bize kaldı… Bir daha asla denk gelmeyeceğiz. Hiçbir anı bizi, birbirimize hatırlatmayacak. Hiçbir sebebin sonucunu birbirimiz sanmayacağız. Hiçbir şeye neden aramayacağız. Doğruyla yanlışın savaşını vermeyeceğiz. Köşe kapmaca oynayıp birbirimizden kaçmayacak: Ufacık hayaller için ortalığı yakmayacak hatta bir ortalık değil kendimizi yaktığımızla barışacağız. Her şey o sokakta başladı ve ben finali o sokakta ikimiz için de yazıyorum. Kâğıt gitti, mürekkep bitti. Bir sonu olacak mıydı hikayenin? Bilmiyorum…hatta bilmiyoruz ama bir final şarttı. Bizim hikayemiz biraz farklı. Mutlu bir hikaye de değil, mutsuz bir hikaye de değil. Bir hikayemiz oldu mu? Bu da belli değil. Biz gibi puslu bir hikaye bu belki de. Bana bu sefer inan ve bu hikayeye bize yakışır bir son y...
Devamı

O Mutlu An.

-
Ne kadar güzel bir giriş cümlesi, değil mi?   "Hayatımın en mutlu ânıymış, bilmiyordum. Bilseydim, bu mutluluğu koruyabilir her şey de bambaşka gelişebilir mıydı? Evet, bunun hayatimin en mutlu ânı olduğunu anlayabilseydim, asla kaçırmazdım o mutluluğu." *       Mutlu olduğumuzu nasıl anlarız? Mutluluk anını, genelde yaşarken anlamayız. Sıradan, normal olarak düşünürüz. Sonrasında bu anın bize hatırlattığı şeyi mutluluk olarak tanımlarız. O andan kalan bir hatıra, anı, fotoğraf, eşya.... Mutluluk eşyaların yansımasıdır çünkü. Hayatımızın en mutlu anı olduğunu bilsek o andaki biz olabilir miyiz; aynı duyguları yaşayabilir miyiz, bilinmez. 1975 yılında bir İstanbul aşkını okuyoruz. Zengin, İstanbullu bir ailenin oğlu Kemal ve uzaktan akrabaları Füsun'un bir 'Jenny Colon' çakması çantayla başlayan yasak aşkın hikayesi... Kemal nişanlanma arifesindedir fakat yıllar sonra ilk görüşte Füsun'a aşık olur ve hikayeleri Merhamet Apartmanında başlar. Kitabın konusuyla il...
Devamı