Katran Mavisi

01.02.- Benden en iyi ben' olurdu. 16.03.- Yalan yok bu son günlerde yine çok depresifim. Özellikle kitap okumaya geri dönmem buna sebep oldu. Kesin öyle olmalı. Ancak bugünle beraber bir şeyler kafamda berraklaşmaya başladı. Hissediyorum... 27.04.-     Yaklaşık olarak * aydır kendimi hırpalayarak geçen zamanın sonuna geldim. Sondu işte. Yaşamın mı, kabusların mı uykusuzluğun mu? Söyleyemem. Hatırla. Hatırladığını biliyorum. Panik ataklar yoğun. Fazlasıyla yoğun ve sık. Uyku az. 28.04.-      Kalktığımda diğer sabahlara göre daha canlı ve iyi hissediyordum. Sanırım bir şey' hissedebildiğim için iyi hissediyordum. Bilmiyorum. Bilmemek de bunu hissetmek mi yoksa? Bilmemek de yaptığım en iyi iş sanırım.. O da ayrı bir konu. Üzerimdeki yükün, soruların hatta sorunların kalmaması beni mutlu etti. Ettiğini umuyorum. Uzun zaman sonra ilk kez elime kitap aldım. 50 sayfa okuyabildim ya da okuyamadım. Güneş batmak üzere. Kahve soğudu bardakta. 09.07.-   Asıl yıkıntı b...

Benim sözde bir tanecik hayatım varmış. Biir. Güleyim bari buna. Ayıp olmasın efendiciklerime. Gülecekmişim, sevecek, sevişecekmişim onların kalpleriyle. Yaşayacakmışım. Peh! Sizi yalancılar!  Kandırmanıza izin vermeyeceğim bu defa. Ben günde üç doz yaşayıp ölüyorum. Üç dozla doğuruyorum kendimi geri. Uslu bir öğrenciyim. Her dozumu saatinde alıyor, üzmüyorum doktorcuklarımı. Ve bu dozları kendim almadan sizin ellerinize emanet edemem. Beş dakika göz kulak olur musunuz bana, diyemem. Kalbinizden korunmayı bekleyemem. Salaklık bana yakışmaz ki. Mayamda yok. Bana, sadece ölüp doğurmak yakışır beni. Ben konuşmayı severdim efendiciklerim. Tanıyorsunuz beni. Severdim.. Susmak istemedikçe, konuştukça hem kendiniz sustunuz hem de beni susturdunuz. Açtık reklam kuşağı dinledik. Yalanlaar dolaaanlardı hepsi. Kabul edin, biz bizeyiz zaten. Bu defa ben kendi isteğimle sustum; kapattınız reklamlarımı. Beni kapattınız. bu defa başladınız kasideler dökmeye vücuduma. Bakiler geldi geçti, Fuzulîle...

Âdem, Âdem söyle bana! Var mı senden daha günahkarı şu dünyada? Söyle bana, Neydi ki günah? Elma mı Havva mı? Kendin olmak mı, bu topraklara doğmak mı? Söyle bana, Cezalandırılınca tek ayak üstünde durdun mu? Yoksa avuçlarını açıp cetvelini mi bekledin? Söyle bana Âdem, Var mı senin kadar babasız kalan bu dünyada?